ΕΚΛΟΓΟΛΟΓΙΕΣ

Μερικά κείμενα προ των εκλογών που άργησαν να "ταχυδρομηθούν"...

«Τι ψηφίζεις» ή «γιατί ψηφίζεις»;

Το να είσαι στην πολιτική, είναι σαν να είσαι προπονητής ποδοσφαίρου.
Πρέπει να είσαι αρκετά έξυπνος για να καταλαβαίνεις το παιχνίδι και αρκετά χαζός για να νομίζεις ότι είναι σημαντικό.
Γιουτζήν Μακάρθυ

Όταν διαβάζεις αυτές τις γραμμές ο τρίωρος πολιτικός διάλογος, το debate της Πέμπτης, θα έχει ήδη περάσει στην πολιτική ιστορία της χώρας. Και από τα 78 λεπτά της τηλεοπτικής μονομαχίας του 1996 (με 1,9 εκατομμύρια τηλεθεατές) θα έχουμε περάσει σε μια άλλη διάσταση.
Η 6η Σεπτεμβρίου των 6 αρχηγών ίσως να επηρεάσει τη 16η των εκλογών.
***
Το ακούμε σαν κοινή διαπίστωση: οι εκλογές είναι «βουβές». Κανείς δεν μιλάει. Λίγοι, ελάχιστοι, ενδιαφέρονται. Πολλοί καταφεύγουν στην εύκολη ειρωνεία ή στον αβασάνιστο λαϊκισμό.
Πως θα μεταφραστούν τα υπάρχοντα υπόγεια ρεύματα του εκλογικού σώματος στην κάλπη; Να ένα καλό και σκληρό ερώτημα.
Οι απαντήσεις φευγαλέες. Ούτε και το υψηλό ιερατείο των επικοινωνιολόγων και των διαφημιστών έχει ξεκάθαρη εικόνα κι ας καμώνεται διαφορετικά.
***
Θα ευχόμασταν η μονομαχία στις οθόνες μας να ήταν μονομαχία ουσίας. Μακριά από ατάκες, εξυπνάδες, εμπρηστικές δηλώσεις.
Μακριά από την «οργή» της ιδιοτέλειας, από την «συμπόνια» των ποσοστών, από την «προοδευτισμό» της κάμερας.
Θα θέλαμε να ακούσουμε απλά και πρακτικά πράγματα. Για το τι θα έχουμε μπροστά μας στις 17 Σεπτεμβρίου. Για απαντήσεις που αφορούν το μέλλον της χώρας και όχι τη μελλοντική σύνθεση του κοινοβουλίου.
Για το πώς, εμείς εδώ στην περιλάλητη περιφέρεια, θα αναθρέψουμε τα παιδιά μας σε κοινωνίες ζωντανές και ανθοφορούσες.
***
Αλλιώς θα συμφωνήσουμε απόλυτα με τον παλιό αμερικανό βουλευτή των Δημοκρατικών και τις παρομοιώσεις του με το ποδόσφαιρο.
Και φυσικά το καίριο ερώτημα στρέφεται σε μας τους ψηφοφόρους: όχι τι ψηφίζεις, αλλά γιατί ψηφίζεις. Δηλαδή πως στοχάζεσαι και τι περιμένεις από τη ζωή σου.

****

******

Το απόγευμα της Τετάρτης: ελάχιστη ελπίδα στο μαύρο της απόγνωσης

Σιωπώντας μπορείς να πεις περισσότερα.
Ή τουλάχιστον να μη ψευτίσεις τόσο εξευτελιστικά.
Μετά την απίστευτη καταστροφή που η χώρα μας έζησε στο κορμί της, τι;
***
Να όμως που το απόγευμα της Τετάρτης οι πολίτες φώτισαν λίγο το μαύρο.
Έλληνες που ξεσηκώθηκαν με μηνύματα στο κινητό, στον υπολογιστή, με αφισούλες, από στόμα σε στόμα. Και ένα κίνημα βωβής διαμαρτυρίας, όλων των ηλικιών και των «αποχρώσεων» προσπάθησε να γεμίσει τις πλατείες και να φωνάξει με την παρουσία του για τα αυτονόητα. Για τη ζωή μας βρε αδερφέ, όχι για ποσοστά και δόξες.
***
Δεν πολυπιστεύω στην ξύλινη γλώσσα της «κοινωνίας των πολιτών». Η φθηνή κατάχρηση των όρων από ακόμα φτηνότερους δημοσιολόγους και επικοινωνιολόγους δεν με εντυπωσιάζει πια.
Πιστεύω όμως πως ο καθένας μας μπορεί να βάλλει κριτήρια στη ζωή του, να ζητήσει νόημα και ποιότητα, να παλέψει –έστω και λίγο- για αλήθεια.
Να μην τον υπνωτίζουν τηλεοπτικά πλάνα φτιαγμένα για βοοειδή και κουβέντες αχυροστόλιστες.
***
Και οι συγκεντρώσεις της Τετάρτης, με όλες τις ατέλειες τους, έδειξαν πως κάτι γίνεται. Μέσα από το μαύρο της απόγνωσης η ελάχιστη ελπίδα σιγοκαίει.

Περί εκατομμυρίων και πιστωτών

ΟΙ ΠΙΣΤΩΤΕΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΜΝΗΜΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΦΕΙΛΕΤΕΣ
Μπέντζαμιν Φράνκλιν

Μερικά νούμερα είναι απίστευτα.
Και μιλάω για αριθμούς. 70 εκατομμύρια ευρώ λέει θα φτάσει η έκτακτη προεκλογική κρατική επιδότηση στα κόμματα του ελληνικού κοινοβουλίου.
70. Εκατομμύρια. Ευρώ.
Μιλάμε για τον απόλυτο σωφρονισμό της οικονομικής μας ζωής.
Και σαν να μην έφτανε αυτό διαβάζουμε στην Ελευθεροτυπία (που βιάστηκε παρ’ όλα αυτά να χρησιμοποιήσει μπόλικη πράσινη λαδομπογιά) πως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα, διαπραγματεύεται με αρκετές τράπεζες τη σύναψη δανείου 300 εκατομμυρίων ευρώ.
Δεν είναι μόνο ο προκλητικός χορός των πολλών μηδενικών, δεν είναι μόνο το που θα πάνε τόσα εκατομμύρια.
Είναι οι υποθήκες, φανερές και αφανείςπου μπαίνουν, αντίβαρο στη γερή μνήμη των πιστωτών.
Διάβαζα πρόσφατα μια εύστοχη ανάλυση για τα κόμματα καρτέλ:
«Καθώς οι μεγάλες πολιτικές μάχες εκλείπουν και τα όρια των πολιτικών στόχων συγχέονται, μοιάζουν οι συνθήκες ιδανικές για τη δημιουργία ενός ολιγοπωλίου (Cartel) όπου όλοι επιβιώνουν και όλοι τρέφονται! Τα κόμματα δεν είναι πλέον ενώσεις πολιτών, αλλά εταιρικά σχήματα επαγγελματιών». Εξηγεί πολλά, νοοτροπίες και καταστάσεις.

*****

«Οι πιστωτές έχουν μεγαλύτερη μνήμη από τους οφειλέτες». Πόσο ταιριαστό αυτό για τις μέρες τούτες, με μια διαφορετική ερμηνεία. Όπου πιστωτές, ο ελληνικός λαός- το περιώνυμο εκλογικό σώμα. Και οφειλέτες, οι υποψήφιοι 300 της βουλής και της πολιτικής μας σκηνής οι πρωταγωνιστές.