Θησαύρισμα ευφρόσυνων ρημάτων

Για τα 100 και δύο τεύχη του ΠΡΩΤΑΤΟΥ

Κανών της εντύπου τρυφής ου η Ακροστιχίς ΠΡΩΤΑΤΟΝ.

Πολύολβος αυτός που βαδίζει στα σοκάκια και στις σιωπές του Άθωνα.
Σε τετραγωνισμένο και ρυτιδιασμένο λευκό χαρτάκι θησαυρίζω στο πορτοφόλι μου τον στίχο του Β.Π.Κ.:
«Γερτός στο καθημερινό στασίδι
της ζωής
στα μονοπάτια του όρους διακλαδίζεσαι».
Θησαύρισμα ευφρόσυνων ρημάτων, συνεχής ευκαιρία νοεράς πεζοπορίας για τους εν τω κόσμω, αυτό το «Τριμηνιαίο αγιορείτικο δελτίο» το εκ των Καρυών του Αγίου Όρους Άθω.
Περνώντας τα 100 τεύχη (τις προάλλες κατέφτασε το 102ο) μας συντροφεύει παραμυθητικά.

Ριπίζοντας τις φλόγες με ένα στενόμακρο μεταλλικό σωλήνα, θυμούμαι τη γιαγιά να προσπαθεί να ζεστάνει με το τζάκι όλους μας.
Αυτό νομίζω κάνει και το Πρωτάτο, θερμαίνοντας μας με τρόπο αλλιώτικο.
Ξεκινώ πάντα την ανάγνωση κάπως ανάποδα, πίσω στις «Ειδήσεις και Σχόλια»
με το «Ανεπαύθησαν εν Κυρίω οι Αγιορείτες Πατέρες», αποθαυμάζοντας τη βιοτή την τόσο ξένη με τα παρ’ ημίν ειωθότα.

Ωδή που ακολουθείται από ένα Θεοτόκιο. Να το Πρωτάτον.
Κείμενα και μαρτυρίες. Επιλογή βιβλίων. Ειδήσεις και σχόλια. Αγιορείτικη βιβλιογραφία.
Υπό τη θεομητορική σκέπη μοναστήρια, σκήτες, κελιά και ερημητήρια περνούν από τις σελίδες του, αφήνοντας πίσω αδιόρατη ευωδία θυμιατού.

Τάλαντο που περιτριγυρίζει τις ζωές μας, τις έγκλειστες σε πολυκατοικίες και νοοτροπίες ασφυκτικές.
Και καλεί σε μιαν ανοιχτωσιά αναστάσιμης πανηγύρεως.

Αγιορείτικο υπόμνημα. Η αδιάκοπη συνέχεια από γεροντάδες σε υποτακτικούς και στα επόμενα καλογέρια που απαρτίζουν όλοι μαζί το ψηφιδωτό της ογδόης ημέρας.
Πέτρες αιχμηρές που εν καιρώ και με μόχθο κρυφό λειαίνονται, γίνονται απρόσμενα καλλιτεχνήματα, στρώνουν το μονοπάτι προς τα άνω.

Ταξίδι που αν ξεφύγει από τα προσδοκώμενα του συσσωρευμένου μας εγωισμού και από τα συνήθη εμπόδια που εμείς οι ίδιοι στρώνουμε, οδηγεί στο επιεικές, το όντως ανθρώπινο, το φυσικό που αρχίζει να ροδίζει πάνω του η χάρις.
Έτσι από την επιφάνεια των λέξεων βυθίζεσαι στο μυστικό τους πυθμένα.

Όρος που ανακαλεί μνήμες, που είναι μνήμη το ίδιο και οι αγιορείτες του.
Σαν εκείνον τον αρχαίο Κουβαρά, ληξιαρχείο αγιότητας.
Ονόματα και ημερομηνίες και ναοί αποθησαυρισμένα με σεβασμό, ωσάν σε οστεοφυλάκιο που καρτερεί τη σάλπιγγα.

Νάρθηκας με λεπτότητα ιστορημένος.
Σε οδηγεί, εσένα που δεν τολμάς να εισέλθεις στη λαμπρότητα την έσω, με χάρη και χαρά στο ναό της δόξης, της ευχαριστίας.
Πρωτάτον, θησαύρισμα ευφρόσυνων ρημάτων.

Γρεβενά 5 Σεπτεμβρίου 2006