ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

«Μνήμη του λαού μου σε λένε Πίνδο και σε λένε Άθω…»
(Οδυσσέας Ελύτης, ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ)

Πως μπορεί να γράψει κανείς για το Άγιο Όρος, έστω και λίγες αράδες;
Πως μπορεί να μιλήσει κανείς γι’ αυτό που μόνο Βιώνεται, την απερίγραπτη εμπειρία, τη μυσταγωγία; Η προσέγγιση στη μοναχική αυτή πολιτεία των ανθρώπων που αγωνίζονται, στον «τόπο της μετάνοιας», δεν μπορεί να’ ναι τουριστική αλλά πνευματική.
Βγαίνοντας από τον κόσμο, με την αγιορείτικη ορολογία, και ζώντας για ελάχιστες μέρες στο κοινόβιο γίνεσαι άπειρος, δόκιμος κοινωνός αλλιώτικης κοινωνίας.
Τρεις σχεδόν μέρες στην Ιερά Μονή Δοχειαρίου, κατά την πανήγυρη των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ: Η μοναχική αβραμιαία φιλοξενία, ο δοξολογικός κύκλος του 24 ωρου που ακόμη και την Τράπεζα κάνει προέκταση του Ναού, η ομορφιά της φύσης, των κτισμάτων, η πνευματική λεβεντιά των μοναχών, τι να πρωτοθυμηθεί ο προσκυνητής; Η αγιορείτικη αγρυπνία, ακολουθίες δεκαπέντε ωρών, αθλήματα ζωηφόρο. Η κατάνυξη που νιώθεις μέσα στην ταπεινή μεγαλοπρέπεια του Καθολικού, ακούοντας έκπληκτος τους αγγελικούς χορούς των Δανιηλιαίων, των Σιμωνοπετριτών, τους Γρηγοριατών και των Δοχειαριτών να ψέλουν μέσα από τα Βάθη του είναι τους. Ο λόγος Αλήθειας και Ζωής από τον αγωνιστή Ηγούμενο π. Γρηγόριο, το μήνυμα για Λατρεία και Διακονία.
Και η πεζοπορία στα μονοπάτια του Άθω, για την Ξενοφώντος, για το Ρώσικο μικρές και ατελείς προσπάθειες να γνωρίσει την πνευματική και φυσική ομορφιά του τόπου αυτού. Γιατί πραγματικά στο Όρος αρχίζεις και κατανοείς, να ψηλαφείς, το νόημα της λέξεις «φιλοκαλία» (τίτλος και της ανθολογίας ασκητικών μυστικών- νηστικών κειμένων από τον 4ο ως το 15ο μ.χ αιώνα) είναι ο έρωτας του κάλλους, της ομορφιάς, «Θείος Έρως»- δοξολογία στο πρόσωπο του Δεσπότη, του Τριαδικού Θεού.
Στο Όρος επαληθεύεις εμπειρικά τα λόγια του ιστορικού – Βυζαντικολόγου Στήβεν Ράνσιμαν: « … όλα αντανακλούσαν την ίδια λαχτάρα για την ομορφιά, μια ομορφιά όμως που δεν ήταν εντελώς του κόσμου τούτου. Για τους Βυζαντινούς η ομορφιά είχε ένα εσώτερο νόημα. Βοηθούσε τη μυστική τους έκσταση, ήτανε μέρος της δόξας του Θεού…»
Πλησιάζουν οι γιορτές των Χριστουγέννων, του σωτηρίου της Ενσάρκωσης του Κυρίου, και οι λίγες αυτές και τόσο ανεπαρκείς γραμμές εύχονται να προτρέψουν σε μια προσωπική γνωριμία (πέρα από αναγνώσματα και ακούσματα) με το Άγιο Όρος, σε ένα προσκύνημα. Έχει που …«…παρασκεύασε χώμα κατάλληλο για την κήπευση των ψυχών ώστε όλο το Όρος με την ανθρώπινή του άνθηση να ονομαστεί Περιβόλι της Παναγιάς…» (Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης).