Παρασκευή, Ιουλίου 14, 2006

Το Αλογάκι και το Πενηντάρικο
(ή Περί ακρίβειας μικρά θερινή πραγματεία)

Έχει κάπου 33 βαθμούς έξω. Καλοκαίρι ευπρόσδεκτο.
Είπα λοιπόν να γράψω μια μικρά θερινή πραγματεία.
Το αλογάκι είναι αντιπροσωπευτικό εκείνων των λίαν κερδοφόρων μηχανημάτων, που με τη μορφή ζώων, αυτοκινήτων, ελικοπτέρων και άλλων ευφάνταστων τεχνουργημάτων λατρεύονται από τα παιδιά, στα οποία προσφέρουν στιγμιαία περιπετειώδη ανάβαση μετά τραμπαλίσματος και μουσικής.
Το πενηντάρικο είναι το αντίτιμο που πολλάκις καταβάλλουν οι μεγαλύτεροι προς τέρψη των μικρότερων.
Εδώ ήταν και το δόκανο. Η αόρατη παγίδα.
Επί δραχμούλας, το πενηντάρικο ήταν ένα ωραίο νόμισμα με αρχαίον ελληνικόν πλοίο και τον Όμηρο. Το θυμάστε; Δραχμές πεντήκοντα.
Επί κοινού ευρωπαϊκού (τρομάρα μας) νομίσματος το πενηντάρικο είναι ένα κομψό νόμισμα με τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Λεπτά πεντήκοντα.
Πενηντάρικο το ένα, πενηντάρικο και το άλλο. Και τα δύο, τσούπ…μέσα στο αλογάκι.
Μόνο που….πως να το πω ….ντρέπομαι…να: υπερτριπλασιάστηκε η αξία. Ακρίβυνε δραματικά η….ιππασία.
Εκεί που πλήρωνες πενήντα δραχμούλες, τώρα πληρώνεις πενήντα λεπτά (=170,375 δραχμούλες).
Όπα! Τι έγινε; Τι φταίει;
Φταίει η τιμή του πετρελαίου (με αμόλυβδη τρέχει το αλογάκι….);
Φταίει η χρήση νέας πυρηνικής τεχνολογίας στα…αλογάκια;
Φταίει το μυαλό μας το λειψό που μας πουλάνε πράσινα άλογα;
Θυμάμαι σαν τώρα, εκείνον τον Σημίτη, το βράδυ εκείνης της πρωτοχρονιάς που έπαιρνε περήφανος τα πρώτα εκείνα κολλαριστά ολοκαίνουργια ευρώα από το μηχάνημα της τράπεζας. Από δω και πέρα, έλεγε, ποιος μας πιάνει…Θα γιόμιζε ο τόπος ισχυρό νόμισμα, τα πουγκιά μας φουσκωμένα…
Την επαύριον το αλογάκι (και το κάθε λογής αλογάκι της καθημερινότητας μας) μασούσε 50λεπτα και εμείς τρώγαμε άχυρο.
Πόσο πήγαινε το καφεδάκι, ένας γύρος με μπόλικο λίπος, ένα πουκάμισο (τώρα να μη παραπονιόμαστε, έχουμε και τους....Κινέζους), ένας οποιοσδήποτε λογαριασμός και τόσα άλλα αναρίθμητα που αδειάζουν με ταχύτητα και επιδεξιότητα φαντομά τα πορτοφολάκια ημών;
Από τη δραχμούλα έως το ευρώ μάς ποδοπάτησε το ιππικό της ακρίβειας…
Καλά και ξέγνοιαστα μπάνια!