Christmas time ή Προ των Χριστουγέννων…

Αποσπασματικές εικόνες, σαν από ψηφιακή μηχανή σε ντελίριο.
Πλησιάζουν Χριστούγεννα. Δεν θα μπω στον πειρασμό της διάκρισης Χριστουγέννων (με τους δύσβατους δρόμους μιας πλούσιας παράδοσης) και των «εμπορικών» Christmas. Απλά περπατώ και φωτογραφίζω με λέξεις.
Τις βιτρίνες που βάζουν τα καλά τους. Γλυκά και δώρα που ζεσταίνουν.
Εμείς πότε θα ρίξουμε τις δικές μας βιτρίνες;
Τους παχυλούς αηβασίληδες που χαμογελάν ή χορεύουν, made in China, μπροστά από πραμάτειες ζηλευτές.
Την έκπληξη, ένα κάτι πριν από το θάμβος, στο βλέμμα του μικρού παιδιού που αντικρίζει παιχνίδι.
Τα λαμπιόνια, τα φωτάκια, τα σχήματα χιλιάδων εποχιακών πυγολαμπίδων. Αισθητικής παραλιακής ταβέρνας τις πιο πολλές φορές. Μήπως όμως κι αυτά δεν κρύβουν τη δίψα για φως, για παιδικότητα.
Το δεμένο με σπάγκο πακέτο από χοντρό χαρτί με τα προεόρτια βιβλία.
Τα μηνύματα των πολιτικών, τυπωμένα σε αναρίθμητα αντίτυπα. Σαν άδεια περιτυλίγματα από σοκολατάκια. Ήταν κι αυτοί κάποτε παιδιά.
Η φάτνη στην πλατεία, με τις παχουλές πλαστικές κούκλες. Χολιγουντιανή βηθλεέμ.
Το καράβι και το πολυστόλιστο δέντρο στην Πλατειά Αριστοτέλους, σημάδι μιας απερχόμενης δημαρχίας. Το μπλε λαμπιόνι που επικρατεί στη διακόσμηση (βάση δημοσκοπήσεων άραγε;).
Την βιασύνη, το στρίμωγμα το απαραίτητο.Τον απόηχο από τον κανόνα του όρθρου της γιορτής.
anp@fora.gr