Η αγχόνη

Η είδηση «φλασάρισε» στην οθόνη του υπολογιστή από το BBC: Φήμες για εκτέλεση του Σαντάμ Χουσεΐν σε «ασφαλή τοποθεσία».
Δεν το πίστεψα.
Αόριστες ιδεολογίες και παλιές πεποιθήσεις εμπόδιζαν την κατανόηση μιας τέτοιας αγριότητας. Δεν θεωρώ τον πρώην πρόεδρο του Ιράκ «νερό για λειτουργιά». Αυτό όμως δεν σημαίνει τίποτα μπροστά στο διεθνή αυτό διασυρμό κάθε έννοιας δικαίου.
Και μετά η πραγματικότητα της αγχόνης. Η αμείλικτη.
Η αγχόνη, το απίστευτο αυτό σκηνικό, βιντεοσκοπημένο από ένα κινητό τηλέφωνο.
Σκηνή εμετική. Συνοδευμένη από όλες τις ανατομικές λεπτομέρειες και περιγραφές του CNN.
Στίγμα για τον Δυτικό πολιτισμό, ντροπή για τον 20ο αιώνα, όνειδος για τις Η.Π.Α.
Ένα κακοπαιγμένο γουέστερν, μια παρωδία δικαιοσύνης, ένα φρικτό σενάριο που καταδικάζει μια περιοχή ολόκληρη σε βία ατελεύτητη.
Βέβαια με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια.
Ο τάφος σκεπάζει πολλά μυστικά, ένοχες συμφωνίες και σκοτεινές του παρελθόντος συμμαχίες.
Παραδειγματίζονται πολλοί μελλοντικοί στόχοι, προς φρονηματισμό (θυμηθείτε και την περίπτωση Μιλόσεβιτς).
«Κλείνεις» με μανιχαϊστική λογική κάποιο ανεξέλεγκτο μέτωπο.
Η αγχόνη.
Σύμβολο των νέων διεθνών σχέσεων.
Επιτομή του ορθώς σκέπτεσθαι «πολιτισμένων» ηγετών.
Προμήνυμα ενός νέου «πολιτικά ορθού» σκοταδισμού.