Θέλεις;

Εσάς σας τράβηξε την προσοχή;
Δίχρωμα αφισίδια (αφισίδιο= παράγωγο της αφίσας και όχι της αφασίας) κατέκλυσαν τη μικρή μας πόλη. Κυριαρχεί σ’ αυτές το ρήμα ΘΕΛΩ μαζί με συνθήματα που έχουν την καταγωγή στην αβάσταχτη ελαφρότητα της τηλεοπτικής αερολογίας.
Δεν με νοιάζει σήμερα το ευτελές υλικό με το οποίο κτίζεται ο κώδικας επικοινωνίας του αύριο. Αυτούς τους λογαριασμούς θα τους πληρώσουμε συλλογικά σύντομα.
Με νοιάζει όμως το ευφυέστατο της επιλογής ενός πανίσχυρου ρήματος, του Θέλω. Πόσο ταιριάζει στους νεοέλληνες- αυτό το εξαίρετο υποείδος του homo economicus. Θέλω και τίποτα δεν με εμποδίζει. Θέλω και κανένας δεν με σταματά. Θέλω και μείνε μακριά μου, μου χαλάς τα σχέδια.
Ο απόλυτος θρίαμβος του εγωισμού. Θριαμβεύει το θέλημα, δεμένο με τα μέσα σκοτάδια. Επιθυμητικό, λογιστικό, θυμικό: ψιλές διακρίσεις σε καιρούς απίστευτης χοντροκοπιάς. Σύνθημα-σημείο.

***

Και μετά διάβασα και την είδηση αυτή: Λυκειάρχης στην Ιαπωνία αυτοκτόνησε, όταν το σχολείο του βρέθηκε να είναι ένα από τα εκατοντάδες που δεν έκαναν όλα τα απαιτούμενα μαθήματα, ώστε οι μαθητές του να μπορούν να εστιάσουν στις ιδιαίτερα ανταγωνιστικές εξετάσεις για την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο.
Θέλω ευθύνη και ντομπροσύνη. Θέλεις;

anp@fora.gr