Νέων Συναύγεια

Οι εκπλήξεις πάντα με ενθουσιάζουν. Πόσο μάλιστα οι έντυπες.
Όταν πρωτοπήρα στα χέρια μου τη 12σέλιδη περιοδική έκδοση λόγου της Ομάδας Νέων Γρεβενών τον ενθουσιασμό συνόδευσε η χαρά.
Χάρηκα που νέοι άνθρωποι του τόπου μας, οι περισσότεροι φοιτητές, προβληματίζονται και καταθέτουν απόψεις, προτάσεις, διαμαρτυρίες κι όλα τούτα που προάγουν την επικοινωνία και μεταξύ των πολιτών την όντως κοινωνία.
Ανάσα από τα κοινά και τετριμμένα, το ψεύτικο της αυτοπροβολής, το ανόητο της καφενόβιας «πολιτικής», το λασπωμένο του παραγοντισμού.
Κάτω από το σύμβολο του Σκεπτόμενου (που «δεν σταματά να αναζητά την πληρότητα») στεγάζεται το κεντρικό θέμα: «Νεανική Δραστηριοποίηση;».
Ωραίος και ο τίτλος του κύριου άρθρου «Εν αρχή ην (σαφώς) ο Λόγος».
Μια εξαίρετη συνέντευξη του Νίκου Κούνδουρου δίπλα σε μια αφυπνιστική (;) δημοσκόπηση στα λύκεια των Γρεβενών.
Οδοιπορικά, γεύσεις, αισθητική ελευθέρια, βιβλιοκρισίες και κινηματογράφος με άποψη και πόσα άλλα.
Κι όλα τυπωμένα σε χαρτί ανακυκλωμένο, με τη σοφή και ολόσωστη χρηματοδότηση της Γ.Γ. Νέας Γενιάς.
Εύχομαι η Συναύγεια να φέρει καρπούς ωρίμους και με τη δροσιά της ομορφιάς και την ευρύτητα της απλότητας να διακονήσει το κοινό των Γρεβενιωτών.
anp@fora.gr

Το φτηνό παιχνίδι

«…από τους αλαζόνες δημοσιογράφους που αναπαύονται αυτάρεσκα στις μαραμένες δάφνες του λάιφσταϊλ, του ναρκισσισμού χωρίς αίμα, του φτενού power game…”
NIΚΟΣ ΞΥΔΑΚΗΣ,
Καθημερινή 15-4-2007

Σκηνή πρώτη.
Τηλεπαράθυρα ναυαγίου. Το ντεκόρ της Σαντορίνης με το βυθιζόμενο πλοίο ήταν αναπόφευκτος πειρασμός στους δημοσιογραφίσκους με τη γυαλάδα στο μάτι. Ευκαιρία να ξανακινηματογραφήσουν τον Τιτανικό σε μια πιο «ειδησεογραφική» εκδοχή. Αδιάφορο αν με τέτοια φαιδρά, ναυαγεί και η εικόνα της χώρας.

Σκηνή δεύτερη.
Το φτηνό παιχνίδι της δύναμης. Φήμες. Καφενόβιες κουβέντες. Να το παίζουμε κάποιοι. Να φαινόμεθα. Να μας βλέπουν με δέος, αφού «είμαστε μέσα στα πράγματα».
Νταηλίκι και «διάρρηξη των ιματίων» για τα δικαιώματα του πολίτη. Μόνο κίνητρο, βέβαια, το βιβλιάριο επιταγών και τα δεκαδικά ψηφία. Κτυπάμε, απειλούμε, βρίζουμε και μετά…εισπράττουμε.

Σκηνή τρίτη.
Λάιφσταϊλ. Λέξη ημίθεος. Κουμαντάρει όλους και όλα. Δαιμόνιο μεσημβρινό.
Όλες οι ειδήσεις ιεραρχούνται με τα δικά του κριτήρια.
Και σύμφωνα με το Σεφερικό, που μας θύμισε τις προάλλες ο Ζουράρις: «Όταν μπει σε κίνηση η βλακεία, ποιος μπορεί να τη σταματήσει;». Μεγάλη και πολυεπίπεδη αλήθεια. Πόσο συχνά και πικρά την επιβεβαιώνουμε στην καθημερινή μας ζωή. Και δη στην «επικαιρότητα».
***
Υπάρχει κάπου κι ανθοβολεί η άλλη Ελλάδα. Να μην χάνουμε το θάρρος και το δρόμο. Το φτηνό παιχνίδι ας τ’ αφήσουμε έξω από την ψυχή μας.

Αναστάσιμη Ελπίδα: από την λύπη στην χαρά

Χθες ήμασταν σε λύπη και σήμερα σε χαρά
ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ, Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ

Δυο χρόνια πριν τέτοιο καιρό βρέθηκα στην Πόλη. Άλλοτε τα είχαμε κουβεντιάσει αυτά, από τούτη την στήλη. Η Πόλη λειτουργεί πάντα σαν αντίβαρο στα ελλείμματα του ιστορικού και πολιτιστικού μας μνημονικού.
Θυμάμαι τώρα, στη Μονή της Χώρας. Καταπληκτικό διαμάντι, θεολογία κα τέχνη σε ύψη αδιανόητα.
Ένα διαμάντι όμως θαμμένο, γύρω- γύρω η ασχήμια και η βαρβαρότητα του σήμερα (όπως παρόμοια θαμμένη είναι ας πούμε η Αχειροποίητος τη Θεσσαλονίκη). Παρόλα αυτά είναι εκεί, ακοίμητο φως.
Στον Κοιμητηριακό ναό, στην αψίδα του ιερού εκείνη η τοιχογραφία της Αναστάσεως (Η ΕΙΣ ΑΔΗΝ ΚΑΘΟΔΟΣ). Μια εικόνα ιστορημένη σε εποχές «παρακμής» και πτώσης της ισχύος της κραταιάς αυτοκρατορίας. Κι όμως, είναι μια εικόνα που ζυγίζει τους πάντες και τα πάντα, εποχές, ανθρώπους, νοοτροπίες, κριτήρια. Η ελπίδα της Ανάστασης, γεγονός απτό και αισθητό, εισέρχεται με τέτοια δύναμη στην ιστορία, στην συνείδηση μας. Δύναμη που κινεί και ζωοποιεί.
Και η σύγκριση συντριπτική: Σήμερα άλλες «δυνάμεις» άλλα τα κριτήρια. Η αυτοπροβολή, η απάτη, η βλακεία. Να καταμετρήσω παραδείγματα και εκφάνσεις; Πλήθος αμέτρητο. Είναι βέβαια πάντα ενδεικτικό τι «ναούς» χτίζουμε κάθε φορά στο διάβα μας, τι «μνημεία». Και αναλόγως κρινόμαστε.
Η χαρά θα ήθελα να βγαίνει από τούτες τις γραμμές.
Κι όχι η σκιά του ξεφτισμένου μας συλλογικού εαυτού.
Αναστάσιμη ελπίδα. Κρυμμένη στη σιωπή της ιστορίας. Σαν εκείνο το σκοτάδι πριν από το «Δεύτε λάβετε φως…». Από τη λύπη στην χαρά.
Καλή Ανάσταση, φίλε αναγνώστη.

anp@fora.gr

300

Μαθαίνω πως μεγάλες ουρές σχηματίζονται στους Κοζανίτικους κινηματογράφους για την ταινία «300» που αφορά τη μάχη των Θερμοπυλών και τους συντρόφους – πολεμιστές του βασιλιά της Σπάρτης – Λεωνίδα.
Το βιβλίο κόμικ του Φράνκ Μίλλερ το είχα βρει σε βιβλιοπωλείο της πόλης και το είχα διαβάσει πριν περίπου ένα χρόνο. Ήταν κάτι που σε τραβούσε ένα περίεργο παιχνίδι συμβόλων, μια σκοτεινή εικαστική δημιουργία με αρκετές φωτεινές εκρήξεις. Την ταινία δεν την είδα ακόμη, πολλά ακούμε για την εναρμόνιση της αμερικανικής κινηματογραφικής βιομηχανίας με τον Λευκό Οίκο, την ξεκάθαρη αντί – Ιρανική πολιτική.
Πρόκειται για ξαναπέξιμο της ταινίας «καλοί εναντίον κακών», «δημοκρατία εναντίον τυραννίας»;
Οι παρατραβηγμένες ερμηνείες δεν με ελκύουν. Αν θέλει κάποιος να δει μια ταινία με περιεχόμενο για τηνΜέση Ανατολή ας ψάξει για το ΣΥΡΙΑΝΑ.
Η σχέσης μας, εμάς των νεοελλήνων, με το παρελθόν, το δικό μας το παρελθόν είναι ένα απίστευτο κράμα αδιαφορίας, ρηχότητας, υπερβολής. Ψάξτε να βρείτε μια σοβαρή σύγχρονή ελληνική βιογραφία του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Αμφιβάλλω αν θα τα καταφέρεται.
Για το παρεξηγημένο Βυζάντιο ούτε λόγος να γίνεται. Πολεμήθηκε και πολεμιέται με σφοδρότητα ότι έχει σχέση με την Ρωμιοσύνη των μέσων χρόνων.
Αρεσκόμαστε τυφλά και αλόγιστα να βάζουμε φωτιές σε σύμβολα και να καταπνίγουμε κάθε δημιουργική φύτρα από το πανάρχαιο αμπέλι που μας χάρισε ο Θεός.
Καμιά φορά αναρωτιέμαι μήπως οι μόνοι τριακόσιοι που μας ενδιαφέρουν είναι αυτοί στα Παλαιά Ανάκτορα της Πλατείας Συντάγματος.

anp@fora.gr

Εκμαυλίζοντας μια κοινωνία

Η σκηνή στο Καστράκι.
Εφημερίδα κείται νεκρή.
Εφημερίδα πανελλήνιας κυκλοφορίας, πάλαι ποτέ ιστορικός τίτλος με προσφορά μεγάλη.
Είναι ανέγγιχτη. Τα μόνα σημάδια βίας είναι το ελαφρώς σχισμένο περίβλημα της.
Τι αφαιρέθηκε από εκεί;
Πολιτιστικό υλικό; Οδηγός του πολίτη; Αφιέρωμα ή ένθετο ενημέρωσης;
Τίποτε από όλα αυτά. Το αφαιρεθέν υλικό από την οπή του σελοφάν είναι 1-2 dvd, ψηφιακοί οπτικοί δίσκοι. Με ταινίες «για ενηλίκους», «αισθησιακές» κι άλλα κατ’ ευφημισμόν, που υποδηλώνουν το απόλυτα πορνογραφικό περιεχόμενο.
***
Είναι ενδιαφέρον να βλέπεις εφημερίδες να πολλαπλασιάζουν τις κυκλοφορίες τους (έως και 450%) κατεβάζοντας τόσο αδιάντροπα τον πήχη.
Και άλλοι τίτλοι να ξεφυτρώνουν σαν ζουρλομάνταρα, για να επενδύσουν στο ελάχιστο κοινό παρανομαστή του βιολογικού μας υποείδους.
Να διαφημίζονται παρόμοιοι τίτλοι μαζί με παιδικές χριστουγεννιάτικες ταινίες (σχιζοφρένεια σε συλλογικό επίπεδο!),
Βαρόμετρο του εκμαυλισμού μιας κοινωνίας. Δεν μιλάμε για την παραβίαση των στενών (;) ορίων κάποιων κανόνων ηθικής. Το εμπαθέστατο του ανθρώπου είναι πολλαπλά βεβαιωμένο.
Μας ενδιαφέρει όμως απόλυτα ο δημόσιος διασυρμός κάθε έννοιας προσωπικής ποιότητας, η κατάλυση κάθε ορίου αξιοπρέπειας, η καταλυτική ισοπέδωση κάθε κριτηρίου που θα οικοδομήσει μια ολοκληρωμένη και όσο το δυνατόν ανθρώπινη ύπαρξη.
***
Μήπως όμως δεν είναι παρακμή ο κάποτε στιβαρός γραπτός λόγος να ξεπέφτει σε οποιοδήποτε οπτικό υλικό για να ανταγωνιστεί (!;!) την τηλεόραση.
Ξεπεσμός ανήκουστος και συνάμα γελοίος.Η τελική επικράτηση του βίντεο κλαμπ, ο θρίαμβος αυτών των μίνι βιβλιοθηκών της Αλεξάνδρειας του Αμερικάνικου πολιτισμού. Η νίκη του ευτελούς.
Ας μη ξεχνάμε όμως πως η ποιότητα στις ζωές μας είναι πάντα άθλημα, κατόρθωμα κι όχι κάτι που δίνεται δωρεά.
***
Κι ας είμαστε ειλικρινείς. Δεν είναι ο όλος τρόπος που φτιάξαμε το δημόσιο βίο μας κτισμένος με τα ίδια υλικά; Του φτηνού εντυπωσιασμού, της απαξίωσης κάθε ποιότητας, του προσανατολισμού στα χαμηλότερα δυνατόν ένστικτα;
Το σχισμένο σελοφάν μιας νεκρής εφημερίδας συμβολίζει μήπως το διαλυμένο χιτώνα της κοινωνικής μας συνοχής;
Σπορά διάλυσης που ήδη θερίζουμε τα αποτελέσματα της.

anp@fora.gr