Ένα παλιό τραύμα

Φανταστείτε μια μεγάλη πολυκατοικία. Ολοκαίνουργια. Μοντέρνα αρχιτεκτονική και άψογοι χώροι.

Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα. Δεν υπάρχουν παράθυρα και μπαλκόνια.

Θα μένατε εσείς εκεί;

Με μια τέτοια «τυφλή» οικοδομή μοιάζει και ένα υπερσύγχρονο νοσοκομείο που δεν διαθέτει παιδιατρική κλινική.

Τα Γρεβενά, πρωτεύουσα νομού, διαθέτουν εδώ και καιρό ένα νοσοκομειακό κτίριο άψογο, όνειρο δεκαετιών.

Δεν αρκούσε, όμως να βάλει την μαρμάρινη πλακέτα ο κ. Σημίτης, να γίνουν τα εγκαίνια και τα σχετικά των δημοσιών σχέσεων σαλαμετλίκια.

Οφειλή προς τον κόσμο ήταν η πλήρης και ολοκληρωμένη υποδομή, ένα κτίριο λειτουργικό σε ειδικότητες, επαρκές σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό και σε τεχνική υποδομή.

Αλλιώς παραδίδεις στον πολίτη αυτοκίνητο χωρίς βενζίνη.

Τις προσπάθειες και το φιλότιμο όλων των εργαζομένων στο Γενικό Νοσοκομείο Γρεβενών τις γνωρίζουμε.

Την ευαισθησία και το αμείωτο ενδιαφέρον του νυν διοικητή, επίσης.

Το σκάνδαλο όμως της απίστευτης έλλειψης μιας σωστής παιδιατρικής κλινικής παραμένει κάρφος στο μάτι της τοπικής κοινωνίας.

Γνωστά και τα διοικητικής-γραφειοκρατικής φύσης προβλήματα.

Πρέπει όμως να ξεπεραστούν. Τώρα.

Για ποια ανάπτυξη και περιφερειακή πολιτική να μιλήσουμε στο γονιό που τρέχει το παιδί του μέσα στη νύχτα στην Κοζάνη ή στη Θεσσαλονίκη για να βρει ποιος και με τι συνθήκες εφημερεύει;

Πως θα πείσουμε τους νέους να μείνουν και να κάνουν οικογένειες εδώ όταν στερούνται τα αυτονόητα.

Ένα παλιό τραύμα ζητά την άμεση θεραπεία του.

anp@fora.gr

Η αγχόνη

Η είδηση «φλασάρισε» στην οθόνη του υπολογιστή από το BBC: Φήμες για εκτέλεση του Σαντάμ Χουσεΐν σε «ασφαλή τοποθεσία».
Δεν το πίστεψα.
Αόριστες ιδεολογίες και παλιές πεποιθήσεις εμπόδιζαν την κατανόηση μιας τέτοιας αγριότητας. Δεν θεωρώ τον πρώην πρόεδρο του Ιράκ «νερό για λειτουργιά». Αυτό όμως δεν σημαίνει τίποτα μπροστά στο διεθνή αυτό διασυρμό κάθε έννοιας δικαίου.
Και μετά η πραγματικότητα της αγχόνης. Η αμείλικτη.
Η αγχόνη, το απίστευτο αυτό σκηνικό, βιντεοσκοπημένο από ένα κινητό τηλέφωνο.
Σκηνή εμετική. Συνοδευμένη από όλες τις ανατομικές λεπτομέρειες και περιγραφές του CNN.
Στίγμα για τον Δυτικό πολιτισμό, ντροπή για τον 20ο αιώνα, όνειδος για τις Η.Π.Α.
Ένα κακοπαιγμένο γουέστερν, μια παρωδία δικαιοσύνης, ένα φρικτό σενάριο που καταδικάζει μια περιοχή ολόκληρη σε βία ατελεύτητη.
Βέβαια με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια.
Ο τάφος σκεπάζει πολλά μυστικά, ένοχες συμφωνίες και σκοτεινές του παρελθόντος συμμαχίες.
Παραδειγματίζονται πολλοί μελλοντικοί στόχοι, προς φρονηματισμό (θυμηθείτε και την περίπτωση Μιλόσεβιτς).
«Κλείνεις» με μανιχαϊστική λογική κάποιο ανεξέλεγκτο μέτωπο.
Η αγχόνη.
Σύμβολο των νέων διεθνών σχέσεων.
Επιτομή του ορθώς σκέπτεσθαι «πολιτισμένων» ηγετών.
Προμήνυμα ενός νέου «πολιτικά ορθού» σκοταδισμού.

Στοιχειοθετώντας την καθημερινή μας γελαστή ιστορία

Αλλάζοντας χρονιά, συνηθίζεται να κάνουμε μεγαλόστομους απολογισμούς, υπεραισιοδοξίες δεσμεύσεις, λεπτομερείς αναλύσεις.
Τα «δήθεν», τα «θα», τα «πρέπει» δίνουν και παίρνουν.
Μου θυμίζουν παραφουσκωμένες (εγωιστικώ τω τρόπω) γαλοπούλες που καταλήγουν στο εόρτιο τσιγκέλι.
Και είναι αμαρτία από δική μας χαζομάρα, να μας φεύγει η ωραιότητα της ζωής μέσα από τα χέρια.
Πόσες φορές θα’ θελα να φωνάξω, σε καμπόσους, το Σεφερικό:
Λυπούμαι γιατί άφησα να περάσει
ένα πλατύ ποτάμι
μέσα από τα δάχτυλά μου
χωρίς να πιω ούτε μια στάλα!
Πόσα πολλά και «μικρά» στοιχειοθετούν την καθημερινή μας γελαστή ιστορία; Και σίγουρα όχι αυτά που τα θεωρούμαι σπουδαιοφανή.
Είδα και αποθαύμασα σήμερα, με –5 βαθμούς έξω και με μια ζεστή κούπα καφέ, τα γραπτά και τα σκίτσα του Νίκου Νομικού (+1974) για τον Παπαδιαμάντη. Ξεχείλιζε η αγάπη από τις ανατυπώσεις προ 30ετίας.
Στο μπουγατσάδικο, ο παππούς με το εγγόνι να χαίρονται.
Και τι πιο όμορφο, και μάλιστα χριστουγεννιάτικα, από τη ευωδία κανέλλας και ζάχαρης. Ίσως ένα βιβλιοπωλείο. Εκεί, στον πάνω εξώστη ανακαλύπτω, κρυμμένη πηγή ευδαιμονίας, το «Σαν να διάβασα ένα βιβλίο» του Νίκου Παντελάκη, του παλιού βιβλιοπώλη της ΕΣΤΙΑΣ (τον θυμάμαι στη Σόλωνος). Ενθουσιασμένος. Ήμουν βέβαια και είμαι μαγεμένος και με εκείνο το θαυμάσιο sarahsbooksusedrare.blogspot.com (δείτε το).
Λιγοστά αλλά απλά πράγματα κτίζουν την χαρά. Φτάνει μην τα κρύψουμε εμείς με πολλή «σοβαρή πραγματικότητα».
Χαρούμενη χρονιά φίλοι μου.